به میمنت ولادت با سعادت امام حسن مجتبی (ع)
انواع مسابقات احادیث و دانستنی های معصومان (ع)
الف : سؤال از سرشناسه و زندگی نامه و سیره معصومان (ع)
1 - سؤال از تاریخ شمسی و قمری از زمان و مکان ولادت شهادت معصومان علیهم السلام
2 - مسابقه نام ها و نشان ها، مکان ولادت و شهادت آنها.
3 -مسابقه کلمات و اصطلاحات بکار گرفته شده در باره معصومان و علت آن. و نیز سؤال از مترادفات کلمات و معانی و مفاهیم آن ها و تکمیل جا مانده سخن آنان با هدف بخاطر ماندن اطلاعات در باره معصومان (ع)».
4 - سؤال از فضایل، صفات و ویژگی های معصومان علیهم السلام.
مهارت ها و راهکارهای و شیوه ها
آشنایی با مهارت ها و راهکارهای برای پیام گیری از نقل تاریخ و چگونگی تشویق موفق های در پاسخ گویی.
عناوین مورد بحث بعد از مقدمه عبارتند از:
ضرورت و نیاز آشنایی با معصومان (ع)
برکات مسابقه احادیث و زندگی نامه معصومان (ع) و یاران آنان.
شرط آموزش و برگزاری مسابقه حدیث و زندگی نامه معصومان (ع)
مقدمه
ضمن تبریک ولادت با سعادت امام حسن مجتبی (ع) به شما و همه ولایت مداران عزیز.
ولادت امام حسن مجتبی (ع) یک فرصت خوبی برای باز اندیشی در اعمال و رفتار و کردار خود، تا با الگوبرداری از شخصیت همه‌جانبه آنان عیار و ارزش انسانی خود را بالا ببریم.
بویژه که ماه رمضان و ماه خدا است و همه دعوت شده ایم تا بر روی این سفره عظیم الهی بنشینیم، چرا که همه افراد مورد توجه ذات اقدس اله می باشند و برای همین، نباید از کارهای خیر و خداپسندانه غفلت کرد.
باید از این فرصت پیش آمده، نهایت استفاده را کرد و خودمان را موظف به بهره برداری از این ماه پر نعمت و پر خیر و برکت بدانیم. ماهی است که در آن مغفرت، برکت و رحمت است.
در این ماه انفاق و صدقه دادن، مواسات و دست گیری از مردم و نیازمندان از جمله مسائلی است که بر آن تأکید شده است. این عمل حتی بالاتر از خواندن اعمال مستحبی دیگر است.
امروز هر کسی که قدرت مالی دارد وارد میدان شود، دست نیازمندان و فقرا را بگیرد. این همان سیره امام حسن (ع) است. ایشان خودشان پای بند به این اعمال بودند.
امام حسن (ع) هر چه را با زحمت بدست می آوردند، در راه خدا انفاق می کرد. چند بار نصف اعمال خودشان را در راه خدا بخشش کرد.
معصومان (ع) می توانند الگوی خوبی برای ما در زندگی باشند. در خانه ایشان همیشه باز بود. هر کسی وارد شهر می شد، در خانه امام حسن (ع) را نشان می دادند.
خانه حضرت، خانه امید و دوستی بود. حتی به ایشان توهین و ناسزا هم می کردند، امام حسن (ع) نه تنها نسبت به دوستان بلکه حتی نسبت به دشمنان هم دستگیری می کرد، این بالاترین روحیه و ایثار است و همین سبب می شد تا بسیاری از رفتارشان برگردند و توبه کنند.
رمضان ماه خیر و برکت است. هر قدمی که برای رفع مشکلات مردم برداشته می شود، حسنات زیادی برای آن در نظر گرفته شده، گناهان زیادی بخشیده می شود. بهر حال این فرصت آمده و باید تلاش کرد از همه جوانب این ماه عظیم بهره برد.
برگرفته از سخنان آیت الله فقیهی خبرگزاری حوزه با تلخیص
ضرورت و نیاز به آشنایی با زندگانی و سیره معصومان (ع)
مشکل عمده ما مسلمانان همین عدم شناخت و الگوبرداری از شخصیت‌های دینی و ارزش‌های اسلامی ماست، که همواره با انواع چالش‌ها مواجه بوده و هستیم. و تا زمانی که در الگوگیری ما از پیشوایان دین مشکل داشته باشد و ارزش‌های اسلامی را پاس نداریم، نه تنها شاهد بهبود وضعیت کنونی نخواهیم بود که به مشکلات و چالش‌های ما افزوده خواهد شد.
خصلت الگو پذیری
یکی از ویژگی هایی که به حکم آفرینش، در وجود هر انسانی به ودیعه گذارده شده، خصلت الگو پذیری است؛ چرا که هر کس به نوعی می کوشد تا از شخصیت هایی که در نظر او بزرگ و کامل هستند پیروی کند و شیوه ی زندگی و تعالیم وی را سرمشق زندگی خود قراردهد.
حتی د ر برخی از موارد ـ خواسته یا ناخواسته ـ کنش ها، بینش ها و گرایش های شخص مورد نظر را که برای او نقش الگو و اسوه به خود گرفته است، در عرصه ی زندگی، رفتار و گفتار و کردارش بروز می دهد و حرکات و سکنات الگو ـ که به مثابه ی آبی در کوزه ی وجود وی ریخته شد ـ از سراسر وجودش تراوش کند؛ چرا که این، یک امر غریزی بلکه فطری است و سرکوب کردن آن نه تنها روا نیست که شاید ممکن هم نباشد، بلکه می بایست به هدایت و کنترل آن همت گماشت و فرد الگو پذیر را در شناخت شخصیت های کامل و جامعی که می تواند مراد و مرشد آن ها باشند، یاری نمود، تا در این مسیر پر پیچ و خم و از میان هزاران الگوی ساختگی، خیالی و یا درست و واقعی راه خطا نرود.
قرآن کریم نیز ـ که کتاب انسان سازی و تربیت است ـ به این نکته، عنایت دارد و برای تربیت و پرورش صحیح انسان ها، به معرفی چهره های نیک می پردازد، که هر کدام از آن ها می تواند نمونه ی کاملی از الگوهای تربیتی باشد.
از این رو است که به معرفی اسوه هایی چون حضرت ابراهیم (ع) و محمد (ص) (که د ر توحید، قهرمان؛ در دوستی با خدا، خلیل و حبیب او؛ در علم و معرفت، مخزن اسرار و در اخلاق، صاحب خلق عظیم اند) می پردازد می فرماید:
قد کانت لکم اسوةٌ حسنة فی ابراهیم
و لکم فی رسول الله اسوةُ حسنة
عالمان ربانی، مؤمنان راستین، قهرمانان میادین نبرد، ایثارگران جان و مال، مقاومان قلّه ی صبر و استقامت، سرافرازان صحنه ی ابتلا و آزمایش و جز آنان، در زمره ی برجستگانی هستند که می توانند الگو و اسوه ی تربیتی و اخلاقی دیگران قرار گیرند.
قرآن کریم با تعبیر وَ الّذینَ آمَنوا مَعَهَ
پیروان ابراهیم (ع) و رهروان محمد (ص) را شایسته ی تأسی و اقتدا می داند.
ضرورت الگو گیری
انسان برای رسیدن به رشد، کمال و بالندگی انسانی و اخلاقی، نیاز به الگوهای انسانی و اخلاقی دارد.
الگوهای تربیتی :
در راستای رسالت اسوه یابی و الگو پذیری، لازم است مجموعه های فضیلتی را مورد مطالعه عمیق قرار داد تا از لا به لای صدها نکته ی گفته و ناگفته، شاخص ها و برجسته ها را گزینش و به عنوان مدل زیستن و مُردن معرفی کرد، که پیشوایان پاک دین (علیهم السلام) به دلیل بهره‌مندی از ویژگی عصمت و دوری از عصیان و اشتباه، بهترین الگو و نمونه در بین بشریت است.
از این رو می بینیم امام حسن (ع) در همه عرصه‌های ی، عبادی، اجتماعی، فرهنگی و خانوادگی، بهترین و نمونه‌ترین الگو برای جهان بشریت بلاخص مسلمانان میباشد.
الگوی معنوی:
امام صادق (ع) در بیان حال معنوی امام حسن (ع) می‌فرمود: امام مجتبی عابدترین مردم زمان خود بوده و همواره در قنوت نمازش دعا می‌کرد و هرگاه وضو می‌گرفت، تمام بدنش از ترس خدا می‌لرزید و رنگ چهره‌اش زرد می‌شد.
الگوی اخلاقی :
وی علاوه کرد، مهربانی، گذشت، ایثار، فروتنی و صبر و بردباری آن امام بزرگوار سرآمد و نمونه بوده و بهترین الگو برای الگوبرداران و انسان‌های پاک‌سرشت میباشد.
الگو بودن امام حسن (ع)
امام حسن (ع) از نظر ظاهری بسیار زیبا و شباهت زیادی به رسول خدا (ص) داشتند. حلم بی‌‌پایان، علم فراوان، جود و عبادت، زهد و بلاغت، تواضع و شجاعت آن حضرت، نه دوست بلکه دشمن را به اعتراف و اعجاب واداشته است و فضیلت و افتخار، آن است که دشمن به آن گواهی دهد. هفت سال از عمر پر برکت امام حسن (ع) در زمان پیامبر (ص) و سى سال در زمان پدرش امیرمؤمنان (ع) سپری شد.
دوران امامت ایشان نیز بعد از پدر بزرگوارش ۱۰ سال طول کشیده و سرانجام در سال ۵۰ هجرى با توطئه معاویه بر اثر مسمومیت بدست همسرش جعده در سن ۴۸ سالگى به شهادت رسیده و در قبرستان بقیع در شهر مدینه مدفون شدند.
امام حسن (ع) در نگاه پیامبر اسلام (ص)
امام حسن (ع) نور دیده پیامبر اسلام (ص) و تربیت یافته در دامان ایشان بود. محبت‌های وافر آن حضرت در مورد امام حسن (ع) و امام حسین (ع) خود بحث مستقل و نیازمند نگارش کتاب مستقلی در این زمینه میباشد. از مشهورترین جملات پیامبر اسلام (ص) در این زمینه این است که ایشان امام حسن (ع) و امام حسین (ع) را بعنوان آقای جوانان اهل بهشت و ریحانه خود معرفی نموده‌اند (۱۱).
و در جای دیگری فرموده‌اند: هر کس حسن (ع) و حسین (ع) را دوست بدارد، مرا دوست داشته و هر که با آن دو دشمنى کند با من دشمنى کرده است (۱۲)».
در جای دیگری آمده است که پیامبر اسلام (ص) فرمودند:
پدرم و مادرم فدای تو باد امام حسن (ع) هرکه مرا دوست دارد این (حسنم) را نیز دوست بدارد (۱۴)».
الگوی بخشندگی
بخشندگی و برآوردن نیازهای دیگران از بارزترین ویژگی امام مجتبی (ع) میباشد که بهترین سرمشق برای دوستداران او است؛ آن‌قدر بخشش می کرد تا شخص نیازمند بی‌نیاز می‌شد، زیرا طبق تعالیم اسلام، بخشش باید بگونه‌ای باشد که فرهنگ گدایی را ریشه‌کن سازد و در صورت امکان، شخص را از ردیف نیازمندان بیرون کند.
سخاوت و گشاده‌دستی کریم اهلبیت (ع)
یکی از خصلت‌های بارز امام حسن (ع) گشاده‌دستی و بخشندگی ایشان بود که باعث شد به نام کریم اهلبیت (ع) مشهور شوند. امام حسن (ع) هیچ‌گاه سائلی را رد نکرده و در برابر درخواستش نه» نگفت، و چون به آن حضرت عرض شد: چگونه است که هیچ‌گاه سائلی را رد نمی‌کنید؟ پاسخ داد: من سائل درگاه خدا و راغب در پیشگاه اویم، و من شرم دارم که خود درخواست کننده باشم و سائلی را رد کنم » (۱). مورخان و دانشمندان در شرح زندگانى پرافتخار آن حضرت، بخشش‌های بى‌سابقه و انفاق‌های بسیار بزرگ و بى‌نظیری ثبت کردهاند که در تاریخچه زندگانى هیچ یک از بزرگان به چشم نمی‌خورد و این خود نشانه دیگرى از عظمت نفس و بی‌اعتنایى آن حضرت به مظاهر فریبنده دنیا است، بطوری‌که آورده‌اند: امام حسن(ع) در طول عمر خود دو بار تمام اموال و دارایى خود را در راه خدا خرج کرد و سه بار ثروت خود را به دو نیم تقسیم کرده و نصف آن را براى خود نگه‌داشته و نصف دیگر را در راه خدا بخشید» (۲).
از سنت‌های این امام همام در بخشش آن بود که عطای ایشان به مستمندان به مقداری نبود که کفاف هزینه چند روز اندک از مخارج آن فرد را نموده باشد، بلکه امام حسن (ع) گاهى مبالغ قابل توجهى پول را، یک‌جا به مستمندان میبخشید و با این کار براى همیشه شخص فقیر را بى‌نیاز میساخت و او می‌توانست با این مبلغ، تمام احتیاجات خود را برطرف نموده و زندگى آبرومندانهاى تا آخر عمر برای خود تشکیل دهد (۳).
حسن خلق
امام حسن (ع) بسیار گشاده‌رو و مهربان و در مقابل بی‌حرمتی دیگران بسیار صبور و باگذشت بودند. این خصوصیت و منش اخلاقی که در کنف تربیت رسول خدا (ص) و امیرمؤمنان علی (ع) و فاطمه (س) پدید آمده بود، موجب شد که ایشان تا آخر عمر به عنوان یکی از محسنان و نیکوکاران روزگار مطرح باشد.
ماجرای امام حسن (ع) با مرد شامی ماجرایی مشهور است که امام در مقابل دشنام و ناسزاهای آن مرد بجای دشنام متقابل ابتدا سلام نموده و با لبخند و مهربانی فرمود: پیر مرد! فکر مىکنم غریب هستى و شاید در اشتباه افتادهاى. اگر به چیزى نیازى دارى، برآورده کنیم، اگر راهنمایى مىخواهى، راهنمائیت کنیم و اگر گرسنهاى سیرت کنیم، اگر اى لباست دهیم، و اگر نیازمندى، بىنیازت کنیم، اگر جا و مکان ندارى، مسکنت دهیم و مىتوانى تا برگشتنت میهمان ما باشى و . ». در روایت آمده است که مرد شامى در برابر این خُلُق عظیم شرمنده شده و با گریه گفت: اَشهَدُ اَنَّکَ خلیفه الله فِى ارضه» شهادت می‌دهم که تو جانشین خداوند بر روی زمین هستی» و سپس این آیه (آیه ۱۲۴ سوره انعام) را خواند: الله اَعلَم حَیثُ یَجعل رِسالَتَه .» خدا داناتر است که رسالت خود را در کجا قرار دهد» و سپس گفت: تو و پدرت نزد من مبغوضترین افراد بودید، ولى اکنون محبوبترین افراد در نزد من هستید (۴).
شجاعت و دلیری
امام حسن (ع) به شهادت تاریخ، فردى بسیار شجاع و با شهامت بود و هرگز ترس و بیم در وجود او راه نداشت. او در راه پیشرفت اسلام از هیچ‌گونه جانبازى دریغ نمىورزید و همواره آماده مجاهدت در راه خدا بود. امام حسن (ع) در جنگ جمل، در رکاب پدر بزرگوار خود در خط مقدم جبهه جنگیده و از یاران دلاور و شجاع امام على (ع) سبقت مىگرفت و بر قلب سپاه دشمن حملات سختى مىکرد (۵). در جنگ صفین نیز، در بسیج عمومى نیروها و گسیل داشتن ارتش امام علی(ع) براى جنگ با سپاه معاویه، نقش مهمى برعهده داشته و با سخنان پرشور و مهیج خویش، مردم کوفه را به جهاد در ارتش اسلام و سرکوبى خائنان و دشمنان اسلام دعوت نمود (۶). آمادگى ایشان براى جانبازى در راه حق در حدی بود که امیرمومنان (ع) در جنگ صفین از یاران خود خواست که او و برادرش حسین بن على (ع) را از ادامه جنگ با دشمن باز دارند تا نسل پیامبر (ص) با کشته شدن این دو بزرگوار از بین نرود(۷).
امام حسن (ع) هرگز در بیان حق و دفاع از حریم اسلام نرمش نشان نداده و علناً از اعمال ضد اسلامى معاویه انتقاد مىکرد و سوابق زشت و ننگین معاویه و دودمان بنى امیه را بى‌پروا فاش مىساخت که مناظرات مهیج و کوبنده ایشان با معاویه و مزدوران و طرفداران او نظیر: عمرو عاص، عتبه بن ابى سفیان، ولید بن عقبه، مغیره بن شعبه و مروان حکم گویای وجود ریشه عمیق شجاعت علوی در وجود ایشان بود (۸).
عبادت و تهجد
همه امامان از جمله این امام همام علاقه وافری به راز و نیاز، عبادات شبانه و مناجات با معبود یکتای خویش داشتند. در حالات عرفانی امام حسن (ع) آمده است که آن حضرت هنگام وضو گرفتن بدنش مىلرزید، و چهره‌اش زرد مىشد، از ایشان درباره راز این امر سوال شد که فرمود: بر هر کسى که در پیشگاه خداوند مىایستد لازم است که (از عظمت الهى) رنگش زرد و اندامش به لرزه افتد (۹)».
در مورد تهجد، عبادت و خوف از خداوند امام حسن(ع) حدیث امام صادق (ع) کافیست که فرموده‌اند: حسن بن علی (ع) عابدترین، زاهدترین و برترین مردم زمان خویش بود، هرگاه حج به جا مىآورد پیاده و گاهى پا بود، همیشه این گونه بود که اگر یادى از مرگ و قبر و قیامت مىکرد گریه مىکرد. وقتى یادى از گذشتن از صراط مىکرد، گریه مىکرد، وقتى یادى از عرضه شدن در پیشگاه الهى (براى حساب و کتاب) مىکرد، صداى حضرت بلند مىشد، تا آن‌جا که غش مىکرد (و بی‌هوش مىافتاد)، و هر گاه براى نماز مىایستاد، بند بند وجود او در مقابل خدایش مىلرزید و هر وقت از بهشت و جهنم یاد مىکرد، مانند مار گزیده مىپیچید، و از خداوند بهشت را درخواست مىکرد(۱۰)».
همان‌گونه که در حدیث فوق نیز آمده است، از دیگر فضایل اخلاقی این بزرگوار تشرف پا پیاده (و گاهی پا ) ایشان به خانه خدا بود و در توضیح دلیل این کار می‌فرمود: من شرم دارم خداوند را ملاقات کنم در حالی که پیاده به خانه او نرفته باشم (۱۵)». ایشان بنابر نقلی بیست بار و در نقل دیگری بیست و پنج بار با پای پیاده به سفر حج رفت.
صلح امام حسن (ع)
بدون شک ارزش صلح امام حسن (ع) با توجه به شرایط زمانی و مکانی خاص خود، کم‌تر از جنگ و شهادت امام حسین (ع) نبود. خیانت طرفداران ایشان، تهدید و تطمیع‌های معاویه، صلاح و مصلحت مسلمانان در آن دوره حساس، جلوگیری از کشتار و خونریزی و نهایتا تشکیل مثلث زر و زور و تزویر معاویه باعث بروز وقایعی شد که امام (ع) را مجبور به امضای صلحنامه با معاویه کرد. در این شرایط امام حسن (ع) منطقا و قاعدتا نمی توانست وارد مبارزه با معاویه گردد تا اینکه ایشان ناچار به پذیرش صلح تحمیلی شد.
براساس این صلحنامه، حکومت به این شرط که به کتاب خدا و سنت رسول او و سیره خلفای صالح، عمل کند به معاویه سپرده میشود. در ضمن، پس از معاویه خلافت به امام حسن (ع) واگذار می‌گردید. هم‌چنین معاویه براساس این صلحنامه مم شد که دشنام دهی به امیرالمؤمنین علی (ع) و بد گفتن از ایشان در منابر عمومی را ممنوع سازد. در امان بودن یاران امام علی (ع)، عدم تعرض به آنان و محفوظ ماندن جان و مال و فرزند و ناموس‌شان از هر گزندی از دیگر مفاد این صلحنامه به شمار می‌رفت که متاسفانه معاویه به هیچ کدام از مفاد این صلحنامه پایبند نشده و دقیقا خلاف آنها عمل نمود. اما بی‌تردید می‌توان گفت صلح امام حسن (ع)، چهره واقعی معاویه را آشکار ساخت و دستگاه جور او را به مردم شناساند. از این رو معاویه درصدد حذف فیزیکی امام برآمد و سرانجام، نقشه کشتن ایشان را طراحی کرد (۱۶).
متأسفانه بعد از رحلت پیامبر اسلام (ص)، به دلایلی که ذکر آنها در این نوشتار نمی‌گنجد، انحرافاتی بر سر جانشینی پیامبر اسلام (ص) رخ داد که وجود همین مسایل نیز باعث شد افرادی مثل معاویه که به هیچ عنوان صلاحیت خلافت در جامعه مسلمانان را نداشتند با استفاده از خدعه و نیرنگ و. جانشینان الهی پیامبر (ص) را کنار گذاشته و خود ادعای خلافت نمایند و همین عامل صدمات جبران ناپذیری به پیکره اسلام وارد نمود که بدون شک تبعات آن تا امروز نیز در جامعه اسلامی باقی مانده است. بی‌شک قیام امام حسین (ع) و بروز فاجعه کربلا نیز خود اعتراض علنی به این خفقان و ظلم حاکم در جامعه بود که دشمنان اسلام با وقاحت تمام فرد سگ‌باز، شراب‌خوار و. مثل یزید را بعد از معاویه بعنوان خلیفه مسلمانان معرفی نموده بودند و بعد از شهادت امام حسین (ع) نیز خفقان حاکم در زندگی امامان معصوم (ع) نیز خود ریشه در همین مسایل دارند.
در هرحال، در جامعه جهانی کنونی که خلأ مسائل معنوی و اخلاقی بیشتر احساس می‌گردد، معرفی الگوهای شخصیتی بخصوص به نسل جوان امری لازم و ضروری میباشد. با گذشت زمان و پیشرفت‌های علمی بشری در جنبه‌های مختلف، شیوه زندگی بشر نیز بطور مستمر در حال تغییر و تحول بوده و خواهد بود اما اصول و ارزش‌های اخلاقی هم‌چون شجاعت، پاکدامنی، صداقت، یاری دیگران و . اصول ثابتی می‌باشند که ریشه در عمق ذات انسان‌ها داشته و بشر امروزی جهت متجلی نمودن این صفات اخلاقی نیاز به معرفی الگوهای انسانی دارد که در این میان بهترین این الگوها وجود نورانی ائمه معصومین(ع) میباشد. امید است با معرفی هرچه بهتر و بیشتر این الگوهای شخصیتی بزرگ بخصوص در فضای مجازی تاثیرگذار کنونی، در ارتقاء فرهنگ دینی و قرآنی جامعه موثر باشیم.
بر گرفته از سخن تقی قاسمی خادمی؛ فعال و پژوهشگر قرآنی
قابل تذکر اینکه:
با اینکه این بحث به مناسبت ولادت با سعادت حضرت امام حسن (ع) تنظیم می گردد لیکن چون پیامبر اکرم (ص) همیشه از این دو برادر با هم تجلیل به عمل می آورند ما نیز در اینجا دانستنی هایی از هر دو برادر یاد آور می شویم انشاء الله مورد لطف آن بزرگواران قرار بگیریم.
الگوهای تربیتی و اخلاقی در قیام امام حسین (ع)
مجموعه هایی از الگوهای ارزشمند در فضایل اخلاقی، عبادی، اجتماعی، سیاسی و. که می تواند طالب هر نوع فضیلتی را سیر آب و خواهان هر اسوه و الگویی را کام یاب نماید، چرا که برخوردار از تمامی اقشار مختلف جامعه و از همه ی مراحل سنی از کودک و خردسال و نوجوان گرفته تا جوان و میان سال و از عمر متوسط گرفته تا پیر کهن سال، از نو عروس و تازه داماد گرفته تا پدر و مادر داغ دیده، از سفید و سیاه گرفته تا آزاد و برده، از فرزند و بستگان گرفته تا نیروی از دشمن گریخته و به دوست پیوسته؛ همه و همه در این مجموعه ی با ارزش، تعبیه شده است؛
آنچه گفته شد را می توان در طول زندگی چهارده معصوم علیهم السلام و یاران آنان یافت و با شیوه ها و ابزارهای مختلف به خاطر سپرد و به دیگران آموزش داد.
نمونه کامل این قضیه در صحنه ی عاشورا و نهضت عاشورا و قیام امام حسین (ع) از آغاز تا انجام، دیده می شود.
مجموعه ای بر عکس اصحاب امام حسن (ع)» که امام حسین (ع) درباره ی آن ها فرمود:
»فَاِنّی لا أعلم اصحاباً أوفی ولا خیرٌ من أصحابی ولا أهل بیت أبّر ولا أوصل من أهل بیتی فجزا کم الله خیر الجزاء».
بر این اساس ، هر کس در هر زمینه ای که بخواهد، می تواند الگویی مناسب فرا راه و مسیر آینده ی خود برگزیند که به برخی از آن ها اشاره می شود:
برای ذکر نمونه آنها می توان به افراد ذیل اشاره کرد
الگوی وفاداری و فداکاری
حضرت ابوالفضل العباس (ع) که واژه ها و تعبیرهایی بسیاری درباره ی این سردار کربلا وارد شده، که حاکی از فضایل و مناقب او است؛ مانند
نافذ البصیرة (دارای بینش عمیق)،
الگوی صبر و مبارزه
حضرت زینب (ع) ام المصائب» و عالمه غیر معلّمه دانشمند مدرسه نرفته» ، قهرمان کربلا .که برنامه ی تکمیل حرکت عاشورا اجرا کرد و مدرس ایثار، بلاغت، عبودیت و بندگی را انسان است
حضرت زینب (ع) با همه ی فضایل اخلاقی که در بُعد عفت و عصمت دارد، حضور ی وی در میان جامعه و ابلاغ پیام شهادت می تواند الگوی ن مبارز و مؤمن جامعه اسلامی ماست.
ولایت مداری و توجه به آن و نمودی از نقش الگویی زینب (ع) را برای ما نمایان می سازد.
حبیب بن مظاهر» : الگوهایی کهن سال و سالخوردگی قاری قرآن که به سان جوانان شاداب و پر شور در عرصه ی عاشورا حماسه آفرینی می کنند.
که زوایای سخن و علم وی می تواند الگوی مناسب انسان ها قرار گیرد.
اشتراک گذاری در تلگرام
درباره این سایت